Co roku wczesną wiosną powraca problem wypalania traw. Niestety mimo licznych kampanii informacyjnych, ten szkodliwy zwyczaj oparty na błędnych przekonaniach o jego rzekomym pozytywnym wpływie na glebę wciąż stanowi istotne zagrożenie - zarówno dla przyrody, jak i dla ludzi.
Wypalanie trawy jest szkodliwe dla gleby i organizmów w niej żyjących. Zabieg ten niszczy materię organiczną, przez co spowalnia proces tworzenia próchnicy. Wskutek niego giną organizmy glebowe - niezbędne do zachowania równowagi ekologicznej i potrzebne w procesie powstawania gleby. Wpływa to na pogorszenie i zmniejszenie plonów. Ponadto w czasie wypalania roślinności uśmiercane są liczne owady, płazy, gryzonie i ptaki. Często w zderzeniu z ogniem padają nawet zające, dziki, jelenie czy sarny. Pożar powoduje uwolnienie się toksycznych substancji, które zanieczyszczają powietrze i mogą przenikać do gleby.
Osoby, które podpalają trawy są przekonane, że panują nad ogniem. Wystarczy jednak zmiana kierunku wiatru, by ogień wymknął się spod kontroli i przeniósł się np. na pobliskie lasy. Często ogień rozprzestrzeniając się, ogarnia zasiewy na polach uprawnych, a nawet przenosi się na zabudowania. Gęsty dym może zagrozić użytkownikom pobliskich dróg, a przez ograniczoną widoczność może dojść do wypadku. Należy też pamiętać, że wszystkie pożary tego typu są bardzo trudne do ugaszenia i angażują wiele osób i środków.
Takie działania są ponadto potępiane przez Unię Europejską jako niezgodne z normami tzw. dobrej kultury rolnej. Mogą też skutkować utratą dopłat bezpośrednich z Unii Europejskiej.
Wypalanie traw, łąk i nieużytków rolnych jest zabronione. Grozi za to kara grzywny w wysokości do 5 tys. zł, a nawet kara 10 lat pozbawienia wolności.
